“Het vertrouwen heb ik altijd gevoeld”

“Het vertrouwen heb ik altijd gevoeld”

Studco Stiftlastechniek is een van de mooie familiebedrijven die Oost-Brabant rijk is. Gestart in 1983 door vader Tiny van den Brand, in 2008 overgenomen door zoon Jorgo en dochter Dunja. Momenteel is Jorgo de volledige eigenaar van het familiebedrijf. Hij kocht zijn zus uit, maar zij is nog steeds werkzaam binnen het bedrijf. Een rolverdeling die beiden beter past.

Jorgo vertelt: “Het ontstaan van het bedrijf ligt in 1983. Mijn vader en zijn toenmalige collega stuitten op het stiftlassen, een speciale techniek van lassen waarbij de materialen zonder toevoegmateriaal aan elkaar versmolten worden. Samen zijn ze het bedrijf gestart. De focus lag in eerste instantie op het verkopen van stiftlasapparatuur, lasbouten en kopdeuvels. Al vanaf het begin werden er ook projecten aangenomen waarvoor de stiftlaswerkzaamheden uitgevoerd werden. In de logeerkamer van mijn ouderlijk huis werd een kantoor ingericht en de garage fungeerde als opslag. De eerste orders werden geschreven met telex en typemachine. Het liep zo voortvarend dat er na enkele maanden zoveel opslag in de garage stond, waardoor de vloer door het gewicht was losgescheurd van de muren. In 1986 besloten mijn vader en zijn compagnon om uit elkaar te gaan. Vader zette het bedrijf alleen voort. In 1987 is de zaak verhuisd naar een nieuw bedrijfspand in Heeswijk. Studco maakte in die periode een mooie groei door. In de gloriedagen kende het bedrijf zes vaste medewerkers, waarbij er op grote projecten met zo’n vijftien flexibele krachten extra gewerkt werd”.

Voorbestemd

Jorgo: “Als kind had ik altijd het idee dat ik het bedrijf in wilde. Om net als mijn vader een zaak te runnen. Op de middelbare school koos ik bewust de technische vakken, waarna ik vervolgens begonnen ben met de opleiding Werktuigbouwkunde, maar uiteindelijk de opleiding HTS Bedrijfskader heb afgerond. Nadat ik met mijn studie klaar was vroeg mijn vader mij of ik erbij wilde komen. Zijn aandacht was namelijk verdeeld omdat hij sinds 1987, naast Studco, nog een ander bedrijf had. Dat stond compleet los van het stiftlassen. Daarbij waren de hoogtijdagen achter de rug en was het bedrijf kleiner geworden. Ik heb bewust met mijn vader afgestemd dat ik mij voor Studco wilde inzetten, zodat de aandacht niet meer verdeeld was over twee bedrijven. Zodoende ben ik in 2002 als commercieel medewerker binnen Studco gestart. Ik wilde, samen met mijn vader, weer gericht gaan bouwen en de groei met Studco inzetten. Dat leidde er in 2003 toe dat mijn vader zijn andere bedrijf verkocht. De focus lag weer volledig op Studco”.

De weg naar boven werd weer ingezet. Jorgo: “We zorgden voor een vereenvoudigde bedrijfsstructuur en meer gezonde financiering van de bedrijfsactiviteiten. Aanvullend heb ik ’s avonds nog een opleiding Commerciële economie gevolgd en vooral ook on the job geleerd. In de zomer van 2004 werd mijn vader op de fiets naar de zaak geschept door een auto. Daardoor was hij helaas niet meer inzetbaar in het bedrijf. Daar bovenop werd hij ernstig ziek, maar gelukkig is hij ondanks alles er bovenop gekomen. Wel hadden we behoefte aan een extra commerciële medewerker. Mijn zus Dunja is in 2005 in dienst getreden in het bedrijf. Dat was erg fijn! We konden elkaar namelijk blindelings vertrouwen en hadden dezelfde drive om er samen wat van te maken”.

De bedrijfsoverdracht

Het feit dat zijn vader arbeidsongeschikt raakte, zorgde ervoor dat Jorgo de kar moest trekken. Jorgo: “Het was een sprong in het diepe en soms voelde het als een zware pil. Maar ik heb in die periode gewoon doorgepakt en wilde de plannen die we hadden waarmaken. Doordat het bedrijf in de jaren voor mijn komst aardig in omvang was afgenomen, waren de management- en randzaken beperkt. Dat maakte het behapbaar. In 2008 hebben mijn zus en ik het bedrijf samen overgenomen. Dat viel ook mooi samen met het 25-jarige bestaan en de verhuizing naar Oss. Daar hebben we een mooi symbolisch moment van gemaakt. De overname werd in het gezin besproken en uiteindelijk met de bedrijfsaccountant zakelijk afgehandeld. Daardoor kon mijn vader uitstappen en hadden mijn zus en ik duidelijke afspraken gemaakt. Bijvoorbeeld dat ik het bedrijf mocht voortzetten als er ooit een conflict zou ontstaan”.

Er volgden enkele jaren waarbij broer en zus samen leidinggaven. Jorgo: “We hadden weliswaar een gezond bedrijf gecreëerd, de verdere serieuze groei bleef uit. In de praktijk bleek dat het samen leidinggeven aan het bedrijf ervoor zorgde dat wij allebei niet volledig uit de verf kwamen. De relatie onderling was goed, maar mijn zus had het gevoel dat ze tegen mij moest opboksen. En ik vond juist dat ik beter tot mijn recht kom als ik zelfstandig kon ondernemen. We hebben onafhankelijk van elkaar een adviseur in de hand genomen en besloten dat Dunja zou uittreden. Het was onze intentie dat het op een eerlijke manier afgehandeld werd en onze vriendschappelijke band niet beïnvloed werd. Na een goede waardering zijn we allebei naar waarde beloond. In 2016 is ze officieel uitgetreden, maar ze werkt nu nog steeds met veel plezier in het bedrijf. Deze stap is voor ons beiden het beste geweest. Zij is nog steeds mijn vertrouwenspersoon en dat geeft mij rust”.

De nieuwe rolverdeling werpt zijn vruchten af. Jorgo: “Mijn zus is op haar plek en ik kan echt invulling geven aan zelfstandig ondernemerschap. Dat heeft het bedrijf goed gedaan. De strategie en het gedachtegoed dat ik jaren geleden al uitgezet heb, valt nu op zijn plek. Ik ben toch meer een behoedzame ondernemer en neem weloverwogen beslissingen. Daarin ben ik niet zozeer bezig met de orders van morgen, maar denk ik altijd vooruit. Hoe kan ik meer volume en efficiency creëren? Daar waar ik voorzichtig ben, was mijn vader een ondernemer die overal kansen in zag en alles aanpakte. Daardoor nam hij ook meer risico en heeft hij helaas wat vaker zijn hoofd gestoten”.

Het familiebedrijf

Na de overdracht heeft vader Tiny zich niet meer met het bedrijf beziggehouden. Jorgo: “Hij is de oprichter van het bedrijf, maar is ook trots op hetgeen dat er nu staat met Studco. Door zijn eerlijkheid heeft hij een prachtig klantenbestand opgebouwd waar we een sterke relatie mee hebben. Ik vind het geweldig om te zien dat er zo’n mooi bedrijf staat. Mijn vader heeft mij destijds volledig vrijgelaten en het vertrouwen gegeven. Dat vertrouwen in de overname heb ik ook altijd gevoeld van mijn beide ouders. Mijn vader is op dit moment 76 en voert nu nog steeds hand- en spandiensten uit binnen het bedrijf. Die betrokkenheid van mijn vader en mijn zus, daaruit blijkt dat zij, net als ik, hart voor de zaak hebben. Dat zie je alleen terug in een familiebedrijf”.

Een derde generatie? Jorgo: “Als ze het willen en het valt in hun interessegebied, dan zou ik het prachtig vinden. Ik wil ze hierin alleen niet beïnvloeden, het moet echt uit henzelf komen. Mijn kinderen zijn nu 8 en 10 dus het is nog te vroeg om er echt iets over te zeggen”.